Dopamine detox: waar ben ik aan begonnen?

Toen Sarah, singer song-writer uit Rotterdam, vertelde over het doen van een Dopamine Detox, waren we op zijn zachtst gezegd verrast, aangezien dopamine een van de 'gelukshormonen' is. Dopamine is gekoppeld aan een heleboel functies in het lichaam, maar staat het meest bekend om het helpen bij het voelen van plezier of beloning. Waarom zou Sarah dit willen opgeven? Lees verder om erachter te komen...

Toen mijn partner me vertelde dat hij een dopamine detox wilde doen, lachte ik hem uit. Een dopamine detox? Je bedoelt alles opgeven wat me vreugde geeft?

Hij liet me een video zien called DOPAMINE DETOX | How To Take Back Control Over Your Life by Niklas Christl , en legde me uit dat we zoveel dingen gebruiken om ons een snelle shot geluk te geven. Eindeloos video's scrollen op social media als we bij een bushalte staan te wachten zodat we ons niet vervelen. Of een glas wijn (of twee) na een lange dag werken dat we onszelf geven als beloning. Allemaal snelle oplossingen: maar geven ze ons echt een vreugdevol leven?

Met veel tegenzin en zonder echte motivatie ging ik de uitdaging aan en begon ik aan een week dopamine detox.

De volgende dingen waren verboden terrein:
1. Geen sociale media (inclusief YouTube)
2. Geen series of films kijken
3. Geen junkfood of frisdrank
5. Geen muziek luisteren
5. No listening to music
6. Geen alcohol, geen drugs, niet roken
7. Geen chocolade

En de week begint

Toen deze regels aan mij werden uitgelegd, was het eerste wat me bezighield het niet kijken van tv-series of films. Als de werkdag erop zit, beloon ik mezelf door op de bank te gaan zitten en Netflix te kijken. Het is mijn manier om mijn gedachten uit te schakelen. Het liefst iets dat zo stom is dat ik niet eens hoef op te letten om het te volgen. Terwijl ik series kijk, heb ik ook de neiging om video's op TikTok of Instagram te bekijken. Dat betekende dat ik twee dingen tegelijk bekeek, gewoon om het lawaai van de echte wereld te onderdrukken. Ik ergerde me mateloos als iemand me na 6 uur belde, want dat verstoorde het hele idee om niet te weten dat de wereld er is en om in mijn eigen bubbel te zitten. Een boek lezen of schilderen was te veel werk voor me, ik wilde gaan liggen, niets doen en in een zone out komen.

Deze uitdaging had daar een grote invloed op.

Ik ontdekte dat ik veel van de dingen op de lijst hierboven gebruik om mezelf een vreugdeboost te geven. Ik hou van een goed glas wijn, vooral na een dag werken, en ik ben een echte chocaholic. Wat me echt verbaasde was dat ik tegen mijn partner zei: "Ik drink niet eens zoveel frisdrank." Frisdrank drinken was een van de dingen die deze week fout gingen. Zonder erbij na te denken nam ik er een en pas achteraf realiseerde ik me dat ik de uitdaging aan het verbreken was. Het vergt veel overweging om deze uitdaging te doen, omdat veel van de dingen op de 'verboden' lijst geïntegreerd zijn in ons leven. Je hoort bijvoorbeeld overal muziek. Het is onmogelijk om niet naar muziek te luisteren als je in elke winkel en elk restaurant muziek hoort. Het lijkt wel alsof het meer een noodzaak dan een luxe is geworden. Op dag vier ging ik 's ochtends vroeg naar mijn werk en de autoradio stond aan. Ik dacht er niet eens aan om hem uit te zetten en ik zette het volume zelfs hoger zodat ik wakker zou blijven. Nogmaals, na de gebeurtenis realiseerde ik me plotseling dat ik niet naar muziek mocht luisteren. Ik deed zelfs hetzelfde op de terugreis en ik herinnerde me niet om de radio uit te zetten tot ik halverwege thuis was. Toen ik hem uitzette, was het eigenlijk zo'n fijn en rustig gevoel. De zon scheen, ik hoorde de vogels en kon om me heen kijken naar de omgeving in plaats van uit te zonnen.

Sociale media was op de een of andere manier niet zo'n probleem. Behalve dat ik sociale media voor mijn werk gebruik (wat ik mezelf toestond). Ik miste het scrollen door alle video's en foto's niet. De eerste paar dagen had ik wel de neiging om naar mijn telefoon te grijpen, maar later in de week werd dat steeds minder. Nu aan het einde van de week ben ik eigenlijk veel gelukkiger zonder alle nutteloze informatie die ik krijg. Mijn vrienden waren op skivakantie en ik wist dat ze zouden posten, dus ik vroeg ze gewoon om me foto's te sturen en het me direct te vertellen. Het was veel persoonlijker en ik genoot er meer van. Het was alsof ik bij hen was in plaats van alleen maar posts te bekijken als een buitenstaander.

In de afgelopen week was ik meer geaard, had ik veel meer tijd en leefde ik evenwichtiger dan ooit tevoren. Ik heb mijn huis vaker schoongemaakt, meer gewandeld in plaats van de scooter gepakt, meer met vrienden gepraat en heel goed geslapen. Voorheen haastte ik me zonder reden en dat gaf me onrust die niet nodig was. Deze uitdaging gaf me een soort meditatief gevoel, alsof alles wat ik deed met veel meer aandacht was. Ik heb ook veel nagedacht over veel herinneringen die ik had, over wonen in het buitenland of leuke vakanties die ik had met vrienden. Elke actie en gedachte had veel meer waarde dan voorheen.

Zou ik het weer doen?

Ik zal het zeker weer doen en ik overweeg zelfs om door te gaan met een kleine verandering van de regels. Ik ben muzikant, dus muziek luisteren is mijn leven en werk. Maar stel, ik zit in de auto op weg naar mijn werk en ik kan niet de muziek opzetten waar ik naar wil luisteren, dan zal ik niet de radio aanzetten alleen om te luisteren naar muziek die ik niet eens echt leuk vind en reclames die ik absoluut niet wil horen. Geen series en films kijken was een grote uitdaging, maar hierdoor had ik veel meer tijd om aan mijn muziek te werken, bij te praten met vrienden en te werken aan nieuwe leuke projecten. Zal ik nooit meer een film of serie kijken? Waarschijnlijk niet, maar ik zal beginnen met het aanbrengen van een structuur waarbij ik mezelf toesta om eens in de paar dagen iets te kijken. Ik wil zeker minder gebruik maken van sociale media. Aangezien ik sociale media voor mijn werk gebruik, zal ik me richten op het verzenden van informatie in plaats van op het ontvangen. Ik mis niets. Echt niets. En de dingen die ik mis, zoals foto's van mijn vrienden op vakantie, kan ik ze vragen persoonlijk naar me toe te sturen.

Singer songwriter Sarah Burger is geboren en getogen in Rotterdam. Zo nuchter als die stad is, zijn haar liedjes ook. Ze zingt in het Nederlands, Spaans en soms Engels, maar altijd straight to-the-point en zonder poespas, maar met een lieflijk randje. Ze treedt graag op voor een klein publiek, zodat ze met iedereen kan praten en mensen kan zien lachen. Ze houdt ervan om mensen te laten lachen, met haar grappen en grappige opmerkingen, of door herinneringen op te halen met haar teksten. Haar liedjes zijn persoonlijk, uit eigen ervaring, maar herkenbaar voor bijna iedereen. Luister zelf maar.