Voortdurend leren

Vele jaren geleden kan ik me herinneren dat een collega op het werk tegen me zei dat ze niet het gevoel hadden dat ze iets nieuws hoefden te leren. Toen kwamen de smartphones. Ik herinner me dat ik me toen verdrietig voelde en vraag me vaak af hoe ze om zijn gegaan met de snelle veranderingen in alle aspecten van het leven.

In een wereld die razendsnel evolueert, kan het aanvoelen als een reis zonder einde om op de hoogte te blijven van de nieuwste trends, technologie en vaardigheden. Maar dat is het mooie ervan: leren is een continu proces. Het gaat niet om het bereiken van een bestemming; het gaat om groeien, aanpassen en het onbekende omarmen, waar je ook staat in het leven.

De afgelopen maanden heb ik dit concept van continu leren in actie gezien op twee heel verschillende gebieden in mijn leven: tijdens de voorbereiding van een podcastopname en toen ik zag hoe mijn 97-jarige schoonmoeder een nieuwe haaktechniek onder de knie kreeg.

Podcast Inzichten

Toen Jacqui, Jessica en ik voor het eerst besloten om onze podcast te filmen, dacht ik dat het een eenvoudig proces zou zijn. Microfoons opzetten, vragen stellen en onze inzichten met de wereld delen. Hoe moeilijk kan het zijn? Het blijkt dat het produceren van een podcast veel meer voorbereiding en kennis vereist dan ik me ooit had voorgesteld. Om iets zinvols te maken, wisten we dat we het niet zomaar konden doen. We moesten luisteren, studeren en leren van de professionals die ons voorgingen.

We onderzochten, bereidden ons voor en oefenden, pasten ons format aan, experimenteerden met verschillende manieren om vragen te stellen en probeerden onze unieke stem te vinden. Dan was er nog het controleren van ons werk, wat voor mij inhield dat ik moest luisteren en naar mezelf moest kijken, iets waar ik altijd moeite mee heb gehad.

Wat begon als een simpel idee om een podcast te filmen, werd een masterclass in aanpassingsvermogen en groei. Het leren stopte niet bij het opnemen, we gebruikten hulp van experts voor het filmen en monteren en leerden van hun feedback. Ik realiseerde me dat net als elk ander ambacht, het onder de knie krijgen van podcasting tijd, toewijding en een open geest vergt.

De oma vierkant overwinning

Terwijl ik tot mijn knieën in het podcasten zat, was mijn 97-jarige schoonmoeder in stilte bezig met haar eigen uitdaging. Ze is al jaren dol op het haken van granny squares, maar ondanks haar passie voor het vak had ze nooit geleerd hoe ze de vierkantjes aan elkaar moest haken. In plaats daarvan naaide ze ze één voor één tot een uiteindelijke deken.

Iemand zag haar naaien en zei dat ze haar zouden laten zien hoe ze ze aan elkaar moesten haken. Ze vond het geweldig om het eindelijk te leren en was trots dat ze eindelijk een nieuwe vaardigheid onder de knie had.

Het was niet omdat ze het niet kon leren; het was omdat ze ze al zo lang naaide dat het idee om een nieuwe techniek te leren overweldigend aanvoelde. Er was een speciaal iemand voor nodig met de juiste manier om het haar te leren, om iets te laten klikken. Ze pakte haar haaknaald op en voor het eerst in 97 jaar haakt ze met veel plezier haar lapjes samen tot één mooi, samenhangend stuk.

Toen ik haar vol trots hoorde vertellen, herinnerde ze me eraan dat leren nooit ophoudt. Toen ze 97 was, verbeterde ze niet alleen haar haakvaardigheden; ze omarmde het idee om uit haar comfortzone te stappen en iets nieuws te proberen. Of het nu gaat om het uitvinden van podcasts of het perfectioneren van een handwerk als je 90 bent, het leerproces houdt ons betrokken bij de wereld om ons heen.

De afhaalmaaltijd: Altijd blijven leren

Deze twee ervaringen, hoewel enorm verschillend, herinnerden me eraan dat het niet uitmaakt hoe oud je bent of in welke levensfase je zit, er is altijd ruimte om iets nieuws te leren. Het podcastproject duwde me uit mijn comfortzone en vereiste onderzoek, vallen en opstaan, zelfverbetering en leren om comfortabel naar mezelf te luisteren en naar mezelf te kijken. Tegelijkertijd was de overwinning van mijn schoonmoeder op het haken een bewijs van het idee dat leren niet alleen voor jongeren is, maar voor iedereen, op elke leeftijd.

In beide gevallen was de sleutel geen natuurtalent of jarenlange ervaring. Het was nieuwsgierigheid, geduld en de bereidheid om het opnieuw te proberen. Leren is een reis en hoewel het uitdagend kan zijn, is het ook ongelooflijk de moeite waard. Het heeft zeker mijn zelfvertrouwen en gevoel van eigenwaarde vergroot en het onderzoek zegt dat het ook de gezondheid van mijn hersenen een boost heeft gegeven. Ik weet dat het mijn schoonmoeder zeker een boost heeft gegeven.

Dus de volgende keer dat je voor een nieuwe uitdaging staat, onthoud dan: het is nooit te laat om te leren. Elke struikeling, elke nieuwe poging en elke kleine overwinning onderweg is een stap voorwaarts in je groeireis. Blijf leren, blijf nieuwsgierig en geniet van de rit.